Tribina „Riječ” UKCG povodom stogodišnjice od završetka Velikog rata i pobjede srpske vojske, organizovala je veče posvećeno srpskom pjesniku i ratniku Dragoljubu J. Filipoviću, autoru najpoznatije rodoljubive pjesničke knjige „Kosovski božuri” koja je štampana 1918. godine na Krfu.
– O ovoj knjizi Ivo Andrić je zapisao: „Filipovićevi `Kosovski božuri` ostaju jedinstveni po snazi deseterca”. Dragoljub J. Filipović (1884-1933) objavio je knjige pjesama: „Krvave strune”, „Kosovski božuri”, „Kosovski božuri sa ciklusom Srbljak”, „Srbljak Moravske davorije”, „Niče raja” – kazala je Milica Kralj, urednica Tribine. Dragoljub J. Filipović rođen je 21. februara 1834. godine u Lužnici kod Kragujevca. Po zanimanju učitelj; plodan patriotski pjesnik. Umro je u Beogradu 1933. godine.
– Pjesnici Dragoljub J. Filipović i Milisav Jelić objavljuju na Krfu pjesničke zbirke „Kosovski božuri” i „Srbijanski venac”, pjevajući i opjevajući srpske kosovske junake. Obje ove knjige bile su izuzetno čitane i popularne tokom rata i neko vrijeme poslije njegovog okončanja. Obojica su pjevali u desetercu kako bi najznačajnije ličnosti iz kosovske istorije sačuvali od zaborava. Sve one slavne ličnosti iz epske poezije kosovskog i pokosovskog ciklusa Filipović je opjevao u lirskoj pjesmi oponašajući epski deseterac: „Zmaje od Jastrebca”, „Kneževa kletva”, „Srđa Zlopogleđa”, „Boško Jugović”, „Relja Krilatica”, „Toplica Milane”, „Miloš Obilić”, „Dete Lauše”, „Jugovići”, „Zlatnokosić”, „Banović Strahinja”, „Murat”, „Kosančić Ivan”, „Kosovka devojka”, „Mrtvi Jugovići”, „Orloviću Pavle”, „Musiću Stevane”, „Markov san”, „Jugovića Majka”, „Dušanov oklopnik”, „Vasojevići Mrtav Srđa”, „Sokolari” – kazala je Kralj.
Milan Bogdanović će u Srpskom književnom glasniku 1931. napisati da su Filipovićeve pjesme „izraz temperamentne pretjeranosti i rodoljubive grandomanije”, a Radomir Konstantinović piše negativan tekst „Svečani pogreb deseterca”. U „Istoriji srpske književnosti” Jovan Deretić u poglavlju o krfskoj književnosti piše o ovim pjesnicima: ‚obojica pjesnika u rimovanom desetercu, sa naglašeno rodoljubivim sadržajem, visoko patetičnom dikcijom opjevajući junake i događaje u stihu opjevali i dočarali duh i ukus hiljade srpskih boraca.”
– Božur je carski cvijet, jedini na koji ne slijeće nijedan drugi insket osim pčele. U simbolici kosovskoj – božur je crveni cvijet koji je na Kosovu iznikao iz krvi srpske vojske koja je pala u Kosovskom boju. O tom cvijetu čija je svaka žilica duboko ukorijenjena u kosovsku tragiku, o laticama iz kojih se razgranala mnogocvjetna pjesnička grana – Dragoljub Filipović je ubjedljivim stihom označio likove i pojedinosti i nanovo iz narodne, iz epske pjesme - približio svijetlu povorku svetih ratnika sa Žalnog Nezalaznog i Neprolaznog Kosova. Junaštvo, podvig, neposustajanje, pregalaštvo, odabir mučeničke smrti i odabir nebeskog carstva, prevlast vječnosti nad zemnim i svakodnevnim odlike su ovih pjesama koje su se ispisale iz istinskih podviga srpskih ratnika i srpskog naroda – zaključila je Kralj.
A.Ć.

Stihovi

Stihove su čitali i pjesnici, članovi UKCG: Slavica Dedić, Tripko Draganić, Slobodan Bećo Došljak, Nikola Nenezić Čudesni, Božo Vučić Božan, Momo Milikić Konjević, a obratio se i Krsto Pejović.